In 2017 is Christa naast het filmen van bruiloften voor BruidBeeld ook begonnen met het schrijven en vertellen van ceremonies. Dit is een interview uit 2018 waar wij samen dieper in gaan op het begin als ceremoniespreker.
Het is vooral een logisch gevolg van alle bruiloften die ik vanachter de camera bij BruidBeeld heb meegemaakt. Van het begin tot eind maak je zo’n dag mee, elk moment vanaf de eerste rij. Van al die tientallen mooie momenten op zo’n dag, blinkt er voor mij één moment uit. Altijd. Uiteindelijk draait het allemaal om de ceremonie, waarin er één woordje, omringt door al die andere mooie woorden, centraal staat. Een kippenvel moment. Door BruidBeeld maakte ik kennis met het vak ceremoniespreker. ‘Het kleine meisje en de magische wereld van verhalen’. Zo begon mijn vader zijn speech over mijn jeugd, tijdens onze bruiloft. En dat klopt. Ik ben altijd al zot geweest op verhalen, ik las alles wat los en vast zat, en in mijn gedachten schreef ik de verhalen verder. Als dochter van een schrijver en met mijn ervaring bij BruidBeeld was de stap naar ceremoniespreker dus helemaal niet zo gek.
Nee, ik film zelf een max aantal bruiloften, dus dit past perfect aangezien ik ook met een max werk voor Kleine Verhalen.
Heel goed! Je verdiept je erin, je droomt erover, je werkt er hard voor. En dan is daar ineens de eerste. Tijdens het spreken realiseerde ik mij ineens hoe leuk ik dit vond om te doen. Dit was voor mij een heel belangrijk moment. Het was een bevestiging naar mijzelf toe. Soms stort je jezelf in een avontuur, soms klopt het en ga je door en soms tijdens het avontuur realiseer je je anders. Eerlijk zijn naar jezelf is daarin heel belangrijk. De puzzelstukjes moeten kloppen.
Daar ga ik niet over liegen, dit heeft mij enorm veel geholpen. Ik heb ontzettend veel ceremonies meegemaakt van topsprekers, ik heb ze teruggeluisterd en geanalyseerd. Dit was voor mij de beste leerschool die ik mij wensen kon. Je kunt veel theoretische kennis opdoen maar uiteindelijk leer je het beste van de praktijk. Ook hebben bevriende koppels mij geholpen. Zij hebben vragenlijsten voor mij ingevuld en daarmee heb ik ceremonies geschreven. Gewoon, voor de ervaring. Het zou leuk zijn als ze dan ook een keer gaan trouwen….
Vooraf heb ik een uitgebreid gesprek met het bruidspaar, en ik stuur ze los van elkaar een vragenlijst zodat ze niet weten wat ze over elkaar zeggen. Vrienden en familie (bruidspaar geeft aan wie) ontvangen ook een vragenlijst, dus de ceremonie zal vol zitten met verrassingen, leuke anekdotes en ook een zekere diepgang. Ik wil het niet te licht houden en alles met een grapje weglachen, want ik vind trouwen nogal iets. Het is een verbintenis die twee mensen aangaan, dat kán gewoon niet alleen maar luchtig zijn. Ik zal ook altijd ruimte vrij laten voor speeches van familie en vrienden, want de ceremonie is de meest eervolle plek voor een speech.
Nee, ik ben géén trouwambtenaar. Ik wil heel ver weg blijven van het praktische trouwen. Kleine Verhalen is niet voor de massa, het is geen fabriek, je kunt het eerder vergelijken met een leuke boetiek. Trouwen voor de wet is een formaliteit, en ik vind dat dat bij een formaliteit moet blijven. Het zijn handtekeningen. Een ceremonie gaat niet om de wet, niet om de handtekeningen, maar puur om liefde. Liefde tussen twee mensen. Ik zorg ervoor dat hun verhaal wordt verteld.
